Dakle, između vakcinske i prirodne bolesti nema razlike? Pošto antitijela proizvode jedni te isti antigeni? Zašto ne bi izbjegli prirodnu bolest, koja može biti veoma teška, sa lakšom, vakcinskom?
Reakcija oranizma u interakciji sa prirodnim antigenima i antigenima iz vakcina je u osnovi različita. Osim tetanospazina, toksina koji dovodi do tetanusa, uzročnici svih ostalih " vakcinskih" bolesti ulaze u organizam preko sluzokože disajnog i digestivnog sistema. Kao odgovor na invaziju uzročnika (patogena) tamo počinje proizvodnja imunoglobulina A (IgA).
Reakcija oranizma u interakciji sa prirodnim antigenima i antigenima iz vakcina je u osnovi različita. Osim tetanospazina, toksina koji dovodi do tetanusa, uzročnici svih ostalih " vakcinskih" bolesti ulaze u organizam preko sluzokože disajnog i digestivnog sistema. Kao odgovor na invaziju uzročnika (patogena) tamo počinje proizvodnja imunoglobulina A (IgA).
Faktički, ti slučajevi bolesti, koje posmatramo, teško da čine 1% svih slučajeva inficiranja, najvjerovatnije, to je mnogo manje - možda i hiljadu puta.
Kada se dešava prirodna bolest, tada pored proizvodnje IgA, hemijski signali iz sluznica pokreću harmonični "hor" imunog sistema, rezultat toga je da imuni odgovor postaje zreo, a nastali imunitet posle preležane bolesti - traje cio život. Prirodne bolesti, koje se javljaju kod normalnog, zdravog djeteta, pomažu da se "reguliše" i istrenira imuni sistem.
Patogeni koji ulaze u organizam sa vakcinama, zaobilaze sluznice i odmah ulaze u krvotok. Za takav razvoj događaja organizam nije evolutivno spreman.
Da bi se nosio sa infekcijom, koja nije neutralisana na nivou sluznica i sa borbom za koju organizam nije blagovremeno pripremljen dobijenim hemijskim signalima, on je prinuđen da potroši mnogo puta veći broj limfocita nego što se to događa tokom prirodne bolesti.
Na primjer, procjenjuje se da ako prirodni zaušci troše 3-7% od ukupnog broja limfocita, tada zaušci nakon vakcinacije - ti koji se zovu "lagani" troše 30-70% limfocita. Deset puta više!
Čim se plazmatična ćelija ili limfocit "veže" za određeni antigen, on postaje nesposoban da reaguje na druge antigene koji ulaze u organizam (što djelimično objašnjava hronično sniženje imuniteta kod vakcinisanih i česte infekcije nakon vakcinacije).
Pri tom antitijela se ne proizvode za "čiste" antigene patogena, kao što je slučaj pri prirodnom procesu, već za složeni biokompleks antigena, konzervanasa, adjuvansa (supstance koje povećavaju proizvodnju antitijela) sredstava za dekontaminaciju (supstance za dekontaminaciju vakcina ) ...Takav imuni odgovor je nezreo, a nastao imunitet - krh i kratkovremen. Hronično iscrpljivanje imunog sistema vakcinama nije bezopasno na dugi rok.
U svom pismu Nacionalnom komitetu za bioetiku, onkolog - immunolog prof. V.V. Gorodilova piše:
" Koliko god vremena da su bile imunopatološke forme, sve one dovode do narušavanja balansa T-ćelija, dovode funkcionalno i strukturno do mnogobrojnih poremećaja u zdravlju djeteta. Zaliha limfocita postepeno osiroromašuje i organizam postaje osjetljiv na razne antropogene faktore. Čovjek stari prije vremena. Fiziološko, prirodno starenje - je proces postepenog slabljenja, odumiranja svih djelova imunog sistema. Vakcine ubrzavaju, podstiču proces "potrošnje" limfocita, veštački dovode ljudski organizam do prevremenog starenja, zbog toga se javljaju staračke bolesti kod mladih. Kod onkoloških bolesti, u osnovi je disbalans između brzine imunog odgovora i rasta tumora. Razvoj onkološke bolesti opredjeljuje brzina razmnožavanja limfoidnih ćelija koje reaguju na nju, koje su usmjerene, osim toga i na borbu protiv stalno dolazećih antigena iz vakcina."
Kada se dešava prirodna bolest, tada pored proizvodnje IgA, hemijski signali iz sluznica pokreću harmonični "hor" imunog sistema, rezultat toga je da imuni odgovor postaje zreo, a nastali imunitet posle preležane bolesti - traje cio život. Prirodne bolesti, koje se javljaju kod normalnog, zdravog djeteta, pomažu da se "reguliše" i istrenira imuni sistem.
Patogeni koji ulaze u organizam sa vakcinama, zaobilaze sluznice i odmah ulaze u krvotok. Za takav razvoj događaja organizam nije evolutivno spreman.
Da bi se nosio sa infekcijom, koja nije neutralisana na nivou sluznica i sa borbom za koju organizam nije blagovremeno pripremljen dobijenim hemijskim signalima, on je prinuđen da potroši mnogo puta veći broj limfocita nego što se to događa tokom prirodne bolesti.
Na primjer, procjenjuje se da ako prirodni zaušci troše 3-7% od ukupnog broja limfocita, tada zaušci nakon vakcinacije - ti koji se zovu "lagani" troše 30-70% limfocita. Deset puta više!
Čim se plazmatična ćelija ili limfocit "veže" za određeni antigen, on postaje nesposoban da reaguje na druge antigene koji ulaze u organizam (što djelimično objašnjava hronično sniženje imuniteta kod vakcinisanih i česte infekcije nakon vakcinacije).
Pri tom antitijela se ne proizvode za "čiste" antigene patogena, kao što je slučaj pri prirodnom procesu, već za složeni biokompleks antigena, konzervanasa, adjuvansa (supstance koje povećavaju proizvodnju antitijela) sredstava za dekontaminaciju (supstance za dekontaminaciju vakcina ) ...Takav imuni odgovor je nezreo, a nastao imunitet - krh i kratkovremen. Hronično iscrpljivanje imunog sistema vakcinama nije bezopasno na dugi rok.
U svom pismu Nacionalnom komitetu za bioetiku, onkolog - immunolog prof. V.V. Gorodilova piše:
" Koliko god vremena da su bile imunopatološke forme, sve one dovode do narušavanja balansa T-ćelija, dovode funkcionalno i strukturno do mnogobrojnih poremećaja u zdravlju djeteta. Zaliha limfocita postepeno osiroromašuje i organizam postaje osjetljiv na razne antropogene faktore. Čovjek stari prije vremena. Fiziološko, prirodno starenje - je proces postepenog slabljenja, odumiranja svih djelova imunog sistema. Vakcine ubrzavaju, podstiču proces "potrošnje" limfocita, veštački dovode ljudski organizam do prevremenog starenja, zbog toga se javljaju staračke bolesti kod mladih. Kod onkoloških bolesti, u osnovi je disbalans između brzine imunog odgovora i rasta tumora. Razvoj onkološke bolesti opredjeljuje brzina razmnožavanja limfoidnih ćelija koje reaguju na nju, koje su usmjerene, osim toga i na borbu protiv stalno dolazećih antigena iz vakcina."
Govorili ste o efikasnosti. Šta možete da kažete o istraživanjima bezbjednosti vakcina?
Ovdje je situacija još gora. Ako je vakcina nedovoljno efikasna, tada roditelj može zaključiti: zašto da je ne dam, daće djetetu bar neku zaštitu?
Međutim, svaki normalan roditelj će postaviti suštinski uslov, bezbjednost same procedure, zato se preuzimaju sve mjere da se ubijede da su vakcine apsolutno bezopasne. Koriste se svi mogući i nemogući trikovi.
Najčešće: pri sprovođenju ispitivanja u grupu vakcinisanih ulaze pažljivo odabrana, zdrava djeca koja nijesu oboljela ni od jedne hronične bolesti i koja nijesu imala nikakve prethodne neželjene reakcije na vakcine, pa čak i prije nego što prime vakcinu daju im antihistaminike (tavegil, suprastin) da bi "snizili" temperaturu i zapaljenje na mjestu uboda i stvorili utisak odsustva neželjenih reakcija.
Posmatranje vakcinisanih traje tačno toliko da se ne vide odložene komplikacije koje se mogu javiti posle nekoliko nedjelja ili mjeseci, da se ne bi pokvarila ružičasta slika koju su nacrtali vakcinaši.
Međutim, čim je vakcina licencirana, i uključena u kalendar vakcinacije, počnu je davati djeci, ispostavilja se da je proklamovana bezbjednost fiktivna.
Konkretne primjere teških bolesti koje se razvijaju nakon vakcinacije, navešću u narednom poglavlju, a za sada smo da napomenem da u principu nema bezbjedne vakcine. Najbolja, najsigurnija vakcina je ta koja nije primljena.
Međutim, sve su nas u detinjstvu vakcinisali. I ništa - svi smo zdravi ...
Prvo, daleko od toga da su svi zdravi. Porazovarajte sa onima koji su imali komplikacije od vakcinacije, kojima nije pružena prilika da steknu obrazovanje i žive normalan život u društvu. Vi ne znate koliko je djece umrlo posle vakcinacije, i koliko ih je postalo doživotni invalid, provodeći svoje dane u specijalnim institucijama. To se nikada nije saopštavalo.
Drugo, uporedite koliko ste vi primili vakcina, a koliko su vaša djeca. Definitivno nijeste primili tri vakcine (sa živom kao konzervansom), protiv hepatitisa B, a pri tome prvu od njih - nekoliko sati nakon rođenja. Nijeste primili ni vakcinu protiv rubeole. Moguće je da nijeste primili ni protiv zaušaka; roditelji koji su stariji nijesu primili ni protiv malih boginja. Vaši roditelji nijesu mogli slijediti uporne reklame da vas zaštite od hepatitisa A ili meningitisa vakcinama - odgovarajuće vakcine tada još nijesu postojale...
Jesu li srećni roditelji čije je dijete bolesno od leukemije ili autizma, što su ga vakcine spasile od bezopasnih dječijih bolesti?
Poslednjih decenija smo svedoci neviđenog porasta obolijevanja od alergija, astme, dječijih onkoloških bolesti, dijabetesa insulinske zavisnosti, reumatoidnog artritisa, autizma. Objašnjenja za ovo zvanična medicina ne nalazi, ali postoji ne mali broj nezavisnih studija koje povezuju ove bolesti sa ogromnim brojem vakcinacija, koje su se obrušile na djecu, čiji imuni sistem ne može da izdrži takav napor.
Pretpostavlja se da je masovna vakcinacija odgovorna ne samo za registrovane i jasno prepoznatljive bolesti, već i za opšte sniženje sposobnosti djece za učenje i socijalnu adaptaciju.
Američki istraživač dr Harris Coulter napisao je knjigu "Vakcinacija, nasilje društva i kriminal", u kojoj je pokazao da je hiperaktivnost djece, njihova nesposobnost za učenje zbog problema sa koncentracijom, takvi poremećaji kao što su disleksija i disgrafija i čak porast nasilnosti mogu biti povezani sa vakcinama koje oštećuju mehanizam upravljanja i kontrole mozga, odnosno tzv post-encefalitičkog sindroma - hronična indolentna upala mozga, izazvana vakcinama, prije svega vakcinom protiv velikog kašlja.
Svi ljekovi takođe imaju neželjene efekte, ali se njih ne odričemo i koristimo ih u liječenju?
Razlika je u tome što ljekove koriste bolesni, da bi povratili zdravlje ili spriječili njegovo pogoršanje. Vakcine se daju zdravim, a oni po definiciji, ne mogu poboljšati zdravlje. Oni mogu samo da ga pogoršaju, a to se često i dešava.
Pored toga, kada se roditelji obrate ljekarima da pomognu njihovoj djeci, oni im saopštavaju plan ispitivanja i liječenja djeteta. Roditelji mogu da se slože sa predloženim liječenjem ili da ga odbace i traže alternative.
Međutim, kada su u pitanju vakcinacije, često je to djelo u suprotnosti sa zakonom, mišljenje roditelja se ignoriše. Vakcine počinju da daju u bolnicama, prva doza se daje u roku od nekoliko sati nakon rođenja, a sledeća - nekoliko dana kasnije, pri tom porodilju mogu i da ne obavijeste o vakciniciji, ona saznaje za vakcinacuju tek kad dobije otpusnu listu. Vakcinaciju u vrtićima i školama takođe često sprovode bez dozvole roditelja. Nažalost, pravna nepismenost roditelja omogućava da takve stvari prođu nekažnjeno.
Obavezno treba naglasiti da masovna vakcinacija taji u sebi tako mnogo načina bogaćenja. Čak i najrasprostranjenija bolest određena je brojem, koliko boluje od nje. Jedino ograničenje količine realizacije vakcina je samo broj djece i odraslih, koji "podliježu" vakcinaciji, koje vakcinaši cinično zovu "određeni kontingent".
Zarađeni novac od vakcinacije, i što je još važnije, pouzdana garancija države da će se produkcija realizovati, stimulišu farmaceutske kompanije da na tržište lansiraju sve više novih vakcina i povećaju broj već postojećih vakcina.
Uobičajena priča - kada se na tržište pojavljuje nova vakcina, tada nam saopštavaju da je ona veoma efikasna: "jedna vakcina i vaša beba je zaštićena" Međutim, ubrzo se ispostavlja se da nije dovoljna jedna doza već ih treba nekoliko, i sve one odmah nađu svoje mjesto u kalendaru vakcinacije.
Potpuno je prirodno da se roditelji brinu za zdravlje svoje djece. A sasvim je logično ubjeđivanje ljekara da vakcine štite od opasnih bolesti.
Vakcine - parazitiraju na prirodnom roditeljskom strahu i želji da zaštite svoje dijete.
Vakcinacija je, po riječima njemačkog ljekara Gerharda Buchwalda, autora brojnih publikacija o vakcinama, biznis zasnivan na strahu.
Postoje stotine opasnih bolesti - koje su mnogo opasnije od onih od kojih se vakciniše. Pri tome, nažalost, i neizlečivih, što se ne može reći za "vakcinske" bolesti. Međutim, roditelji stalno samo slušaju o tim bolestima protiv kojih se vakcinaciniše.
Uobičajeni lak tok većine ovih bolesti se ignoriše, zato izuzetni slučajevi komplikacija naduvavaju do nevjerovatnih granica, i pokušavaju da izuzetak predstave kao pravilo. Pri tome, naravno, moguće komplikacije od vakcina se ignorišu. Kao rezultat toga, kod roditelja se formira pogrešna predstava o pravoj prirodi dječijih bolesti, o realnom odnosu rizika i koristi od vakcinacije.
Šteta od vakcinacije ne ograničava se samo na neposrednim komplikacijama. Dječije bolesti se stoga i zovu dječije jer je priroda predodredila da se preboluju u detinjstvu i stekne doživotni imunitet. Ne dozvoljavajući da se to desi i zamijenjujući doživotni imunitet nestabilnim vakcinskim, vakcine "prenose" bolest u odraslo doba kada je ona neuporedivo opasnija.
Druga opasnost od masovnih vakcinacija je što se bolest "pomjera" u suprotnom smjeru u uzrast dojenčadi. Pošto, ako djevojka ne preboluje bolest u djetinjstvu, kasnije ne može da preda antitijela svojoj djeci, ispostavlja se da su bebe bez zaštite od tih bolesti od koji su prije ere vakcinacije, one bile zaštićene.
Svi ovi faktori, po mom mišljenju čine vakcinaciju potpuno neprihvatljivom kao sredstvom masovne profilakse.
(Odlomak iz knjige A. Kotoka "Прививки в вопросах и ответах для думающих родителей")
Izvor: http://mreadz.com/new/index.php?id=112306
Prevela: Beba Muratović - bebamur.com
Prvi dio "Dr Aleksandar Kotok - Vakcinacija, pitanja i odgovori za misleće roditelje (I - dio)"
Ovdje je situacija još gora. Ako je vakcina nedovoljno efikasna, tada roditelj može zaključiti: zašto da je ne dam, daće djetetu bar neku zaštitu?
Međutim, svaki normalan roditelj će postaviti suštinski uslov, bezbjednost same procedure, zato se preuzimaju sve mjere da se ubijede da su vakcine apsolutno bezopasne. Koriste se svi mogući i nemogući trikovi.
Najčešće: pri sprovođenju ispitivanja u grupu vakcinisanih ulaze pažljivo odabrana, zdrava djeca koja nijesu oboljela ni od jedne hronične bolesti i koja nijesu imala nikakve prethodne neželjene reakcije na vakcine, pa čak i prije nego što prime vakcinu daju im antihistaminike (tavegil, suprastin) da bi "snizili" temperaturu i zapaljenje na mjestu uboda i stvorili utisak odsustva neželjenih reakcija.
Posmatranje vakcinisanih traje tačno toliko da se ne vide odložene komplikacije koje se mogu javiti posle nekoliko nedjelja ili mjeseci, da se ne bi pokvarila ružičasta slika koju su nacrtali vakcinaši.
Međutim, čim je vakcina licencirana, i uključena u kalendar vakcinacije, počnu je davati djeci, ispostavilja se da je proklamovana bezbjednost fiktivna.
Konkretne primjere teških bolesti koje se razvijaju nakon vakcinacije, navešću u narednom poglavlju, a za sada smo da napomenem da u principu nema bezbjedne vakcine. Najbolja, najsigurnija vakcina je ta koja nije primljena.
Međutim, sve su nas u detinjstvu vakcinisali. I ništa - svi smo zdravi ...
Prvo, daleko od toga da su svi zdravi. Porazovarajte sa onima koji su imali komplikacije od vakcinacije, kojima nije pružena prilika da steknu obrazovanje i žive normalan život u društvu. Vi ne znate koliko je djece umrlo posle vakcinacije, i koliko ih je postalo doživotni invalid, provodeći svoje dane u specijalnim institucijama. To se nikada nije saopštavalo.
Drugo, uporedite koliko ste vi primili vakcina, a koliko su vaša djeca. Definitivno nijeste primili tri vakcine (sa živom kao konzervansom), protiv hepatitisa B, a pri tome prvu od njih - nekoliko sati nakon rođenja. Nijeste primili ni vakcinu protiv rubeole. Moguće je da nijeste primili ni protiv zaušaka; roditelji koji su stariji nijesu primili ni protiv malih boginja. Vaši roditelji nijesu mogli slijediti uporne reklame da vas zaštite od hepatitisa A ili meningitisa vakcinama - odgovarajuće vakcine tada još nijesu postojale...
Jesu li srećni roditelji čije je dijete bolesno od leukemije ili autizma, što su ga vakcine spasile od bezopasnih dječijih bolesti?
Poslednjih decenija smo svedoci neviđenog porasta obolijevanja od alergija, astme, dječijih onkoloških bolesti, dijabetesa insulinske zavisnosti, reumatoidnog artritisa, autizma. Objašnjenja za ovo zvanična medicina ne nalazi, ali postoji ne mali broj nezavisnih studija koje povezuju ove bolesti sa ogromnim brojem vakcinacija, koje su se obrušile na djecu, čiji imuni sistem ne može da izdrži takav napor.
Pretpostavlja se da je masovna vakcinacija odgovorna ne samo za registrovane i jasno prepoznatljive bolesti, već i za opšte sniženje sposobnosti djece za učenje i socijalnu adaptaciju.
Američki istraživač dr Harris Coulter napisao je knjigu "Vakcinacija, nasilje društva i kriminal", u kojoj je pokazao da je hiperaktivnost djece, njihova nesposobnost za učenje zbog problema sa koncentracijom, takvi poremećaji kao što su disleksija i disgrafija i čak porast nasilnosti mogu biti povezani sa vakcinama koje oštećuju mehanizam upravljanja i kontrole mozga, odnosno tzv post-encefalitičkog sindroma - hronična indolentna upala mozga, izazvana vakcinama, prije svega vakcinom protiv velikog kašlja.
Svi ljekovi takođe imaju neželjene efekte, ali se njih ne odričemo i koristimo ih u liječenju?
Razlika je u tome što ljekove koriste bolesni, da bi povratili zdravlje ili spriječili njegovo pogoršanje. Vakcine se daju zdravim, a oni po definiciji, ne mogu poboljšati zdravlje. Oni mogu samo da ga pogoršaju, a to se često i dešava.
Pored toga, kada se roditelji obrate ljekarima da pomognu njihovoj djeci, oni im saopštavaju plan ispitivanja i liječenja djeteta. Roditelji mogu da se slože sa predloženim liječenjem ili da ga odbace i traže alternative.
Međutim, kada su u pitanju vakcinacije, često je to djelo u suprotnosti sa zakonom, mišljenje roditelja se ignoriše. Vakcine počinju da daju u bolnicama, prva doza se daje u roku od nekoliko sati nakon rođenja, a sledeća - nekoliko dana kasnije, pri tom porodilju mogu i da ne obavijeste o vakciniciji, ona saznaje za vakcinacuju tek kad dobije otpusnu listu. Vakcinaciju u vrtićima i školama takođe često sprovode bez dozvole roditelja. Nažalost, pravna nepismenost roditelja omogućava da takve stvari prođu nekažnjeno.
Obavezno treba naglasiti da masovna vakcinacija taji u sebi tako mnogo načina bogaćenja. Čak i najrasprostranjenija bolest određena je brojem, koliko boluje od nje. Jedino ograničenje količine realizacije vakcina je samo broj djece i odraslih, koji "podliježu" vakcinaciji, koje vakcinaši cinično zovu "određeni kontingent".
Zarađeni novac od vakcinacije, i što je još važnije, pouzdana garancija države da će se produkcija realizovati, stimulišu farmaceutske kompanije da na tržište lansiraju sve više novih vakcina i povećaju broj već postojećih vakcina.
Uobičajena priča - kada se na tržište pojavljuje nova vakcina, tada nam saopštavaju da je ona veoma efikasna: "jedna vakcina i vaša beba je zaštićena" Međutim, ubrzo se ispostavlja se da nije dovoljna jedna doza već ih treba nekoliko, i sve one odmah nađu svoje mjesto u kalendaru vakcinacije.
Potpuno je prirodno da se roditelji brinu za zdravlje svoje djece. A sasvim je logično ubjeđivanje ljekara da vakcine štite od opasnih bolesti.
Vakcine - parazitiraju na prirodnom roditeljskom strahu i želji da zaštite svoje dijete.
Vakcinacija je, po riječima njemačkog ljekara Gerharda Buchwalda, autora brojnih publikacija o vakcinama, biznis zasnivan na strahu.
Postoje stotine opasnih bolesti - koje su mnogo opasnije od onih od kojih se vakciniše. Pri tome, nažalost, i neizlečivih, što se ne može reći za "vakcinske" bolesti. Međutim, roditelji stalno samo slušaju o tim bolestima protiv kojih se vakcinaciniše.
Uobičajeni lak tok većine ovih bolesti se ignoriše, zato izuzetni slučajevi komplikacija naduvavaju do nevjerovatnih granica, i pokušavaju da izuzetak predstave kao pravilo. Pri tome, naravno, moguće komplikacije od vakcina se ignorišu. Kao rezultat toga, kod roditelja se formira pogrešna predstava o pravoj prirodi dječijih bolesti, o realnom odnosu rizika i koristi od vakcinacije.
Šteta od vakcinacije ne ograničava se samo na neposrednim komplikacijama. Dječije bolesti se stoga i zovu dječije jer je priroda predodredila da se preboluju u detinjstvu i stekne doživotni imunitet. Ne dozvoljavajući da se to desi i zamijenjujući doživotni imunitet nestabilnim vakcinskim, vakcine "prenose" bolest u odraslo doba kada je ona neuporedivo opasnija.
Druga opasnost od masovnih vakcinacija je što se bolest "pomjera" u suprotnom smjeru u uzrast dojenčadi. Pošto, ako djevojka ne preboluje bolest u djetinjstvu, kasnije ne može da preda antitijela svojoj djeci, ispostavlja se da su bebe bez zaštite od tih bolesti od koji su prije ere vakcinacije, one bile zaštićene.
Svi ovi faktori, po mom mišljenju čine vakcinaciju potpuno neprihvatljivom kao sredstvom masovne profilakse.
(Odlomak iz knjige A. Kotoka "Прививки в вопросах и ответах для думающих родителей")
Izvor: http://mreadz.com/new/index.php?id=112306
Prevela: Beba Muratović - bebamur.com
Prvi dio "Dr Aleksandar Kotok - Vakcinacija, pitanja i odgovori za misleće roditelje (I - dio)"
RSS Feed
