Louis de Brouwer - Farmaceutska i prehrambena mafija

 "Ko ne govori istinu, koja mu je dobro poznata,
postaje saučesnik falsifikatora i lažova. "
                                              Charles Pierre Péguy 

Posledice djelatnosti farmaceutske i prehrambene mafije su: diskreditacija alopatske medicine i ozbiljni problemi u zdravstvenom stanju stanovništva Zapada.

U ovoj knjizi čuveni francuski naučnik, Louis de Brouwer na osnovu nesumnjivih činjenica dokazuje da savremenom medicinom rukovodi mala, ali svemoćna grupa oligarha, koji su na čelu velikih hemijsko - farmaceutskih kompanija. Oni vladaju, zahvaljujući ogromnim finansijskim sredstvima, biraju potrebne Vlade, političare, direktore zdravstvenih ustanova.

Autor dolazi do zapanjujućeg zaključka da su zvijerke hemijske, farmaceutske industrije i poljoprivrednog sektora, pripremile nešto što liči na zavjeru, koja se može uporediti sa stvarnim genocidom: Što je više ljudi bolesno - tim više prosperiraju oligarsi, koji rukovode medicinom zapadnog svijeta.

I ni jedna vlada, bilo kojoj naciji da je pripadala, nikada se nije usudila da zaigra na kartu ekonomskog i političkog balansa svoje države u cilju očuvanja zdravlja građana.

           Biografija:

Dr Louis de Brouwer je doktor medicine, specijalista za molekularnu biologiju i homeopatiju. U junu 1990. godine odbranio je doktorsku disertaciju na medicinskom fakultetu Univerziteta Rene Dekart (Pariz) na temu: " Odnos između ljekara i društva". Dr L. Brouwer  je potpredsjednik Međunarodne lige "Ljekara za zabranu vivisekcije» (LIMAV). Član odbora direktora Međunarodnog društva ljekara za zaštitu životne sredine (ISDE). Autor je preko 12 naučnih radova.

 Najpoznatija djela su mu:

"Rak, genetska fatalnost" izdavač LDB 1981.
"Trovanje hranom i rak " izdavač "Ancre" 1990.
"Crni dosije sintetičkih ljekova " izdavač "Ancre" 1991.
"AIDS: zamračenje razuma", izdavač ATPA / STG AG, Švajcarska, 1993.
"Vakcinacija: medicinska greška vijeka", izdavač, Louise Courteau 1997.

Obraćanje čitaocima

"Ko ne govori istinu, koja mu je dobro poznata,
postaje saučesnik falsifikatora i lažova. "
                                              Charles Pierre Péguy 

 Nasuprot uvriježenom mišljenju, ova monografija nije napisana sa ciljem borbe protiv alopatske medicine (zvanična medicina koja koristi za liječenje farmaceutska sredstva proizvedena sintezom u laboratorijama) i njezine kritike.

Trudio sam se da budem objektivan. Nijesam želio da ismijavam brojni medicinski korpus, koji je uvjeren u svoju sudbinsku predodređenost, koji je zaglibio u počinjene greške, koje ga mogu dovesti do potpunog istrebljenja.

Ovaj medicinski korpus je već izgubio svoje ljudsko lice, a pri tom ostaje arogantan i agresivan, i zaslužuje više sažaljenje nego osudu. On se zatvorio u sebe, što djelimično objašnjava tu sliku, koju je sam za sebe stvorio, prelaska od korporativnih asocijacija, što mu je bilo svojstveno sve vrijeme, prema masovnoj industrijskoj proizvodnji, u kojoj svako sebe vidi kao dio produkcije i u skladu s tim odražava njenu specifičnost. Ova ocjena prije svega odnosi se na terapeute, kao na najbrojniju kategoriju ljekara tog medicinskog korpusa, kao i na neke hirurge. Terapeuti kao bijedni preci tog medicinskog korpusa, nalaze se sada u stalnoj potrazi za nekim nerealnim liječenjima, postaju pristalice pogrešnih i opasnih medicinskih metoda.

Kapitalistički sistem, stvorivši sve preduslove za uspostavljanje jedne monopolske laboratorije, nadao se da će laboratorije postepeno početi da isčezavaju, razlagajući se u male kabinetske grupe, ili će postepeno potpasti pod kontrolu državnih organa.
 
Tog momenta treba se bojati, jer se briga o bolesniku može u potpunosti zaustaviti, tako da ovi sirotani neće dolaziti za medicinsku pomoć već za svoju "porciju čorbe". Ubjedljiv dokaz za to može poslužiti situacija u Španiji i Velikoj Britaniji.

Ova situacija ima i drugu stranu medalje, tako moramo priznati da su do danas pacijenti bili u boljoj poziciji, nalazili su se pod brigom socijalne zaštite koja je pružala pacijentima 100% kompezaciju za konsultacije, procedure, preglede i ljekove. A u uslovima liberalnog sistema, to je omogućavalo povećan broj konsultacija, pretraga i dobijanja ljekarskih preparata!

Uz pomoć socijalne zaštite pojedini pacijenti, koji su stalno primali pomoć u vidu socijalne nadoknade, počeli su da zloupotrebljavaju prava koja su im obezbjeđivala liječenje po najnižim cijenama. Zbog takvog neodgovornog ponašanja stradao je najveći dio stanovništva u državi.

 Tako, kako je medicinski korpus, tako su i farmaceutske laboratorije, apotekari i slobodni ljekari imali pune ruke posla u toj situaciji. Bilo je za pretpostaviti da takva idilična situacija ne može dugo da traje. U roku od 2-3 godine, vlada je počela da preduzma mjere da se smanji nadoknada za medicinske usluge i kupljene ljekove. Bivši redovni pacijenti sada moraju da troše svoj novac i mnogo ređe posjećuju ljekara, što dodatno pogoršava trenutnu krizu medicinske industrije, koja je biva još nekompetentnija i dopušta ozbiljne greške u liječenju.

Alopatski ljekari, na kraju, postaju žrtve dvije okolnosti. S jedne strane, kapitalističkog sistema, koji podržava monopol laboratorije i stvara uslove za pad tražnje, kako za tu kategoriju ljekara tako i za njihovu profesiju u cjelini, sa druge strane - neizbježno klizanje ka nekoj vrsti kolektivizma, u suprostnost liberalizmu koji potkopava temelje državnosti i kolektivizma. Zbog toga, treba pretpostaviti da će prirodna medicina, alternativna ili ne-tradicionalna, čiji je kredibilitet drastično porastao u poslednjih 10 godina, i dalje napredovati, u poređenju sa alopatskom medicinom.

---

Ova monografija, u stvari, predstavlja djelo usmjereno na borbu protiv farmaceutskih laboratorija.

Zbog finansijskih razloga, nije moguće objaviti knjigu koja ima više od 400 stranica teksta, da bi cijena bila pristupačna široj javnosti. Da je to moguće, ova knjiga bi imala više od 600 stranica. Zaista, da bi se prezentovala sva praktična dejstva proizvođača medicinskih preparata, svi nesrećni slučajevi za poslednjih 20 godina, zbog upotrebe opasnih ljekova, bilo bi potrebno više od 400 stranica.

 Iako ljekovi, prije nego što uđu u upotrebu dobiaju dozvolu. Cjelovit spisak lekova, čija upotreba je već dovela do nesrećnih slučajeva i koji su zbog toga izbačeni iz upotrebe, je tragična činjenica. Takav tragičan ishod zbog upotrebe pojedinih ljekova postao je senzacija, o tome su naširoko izvještavali mediji.

Ali, uprkos tome, pretjerano je dugačak spisak opasnih ljekova koji su pušteni u opticaj. Oni dovode do fatalnih ishoda postepeno, njihove posledice još uvijek su nepoznate, i stoga ne izazivaju nikakvo interesovanje u štampi. U mojoj knjizi "Crni dosije sintetičkih ljekova" bazirao sam se na istraživanju dejstva 330 hemijskih supstanci koje ulaze u sastav 1 400 patentiranih ljekova.

Kada se zna da je na tržište ljekova pušteno više od 10 000 ljekova, uključujući i više od 1 000 različitih pilula, tada je lako razumjeti da je za detaljniju studiju potrebno mnogo godina rada i trebalo bi napisati brojne tomove naučnih radova.

U zaključku, želim da dobro usvojite sledeće:

- Sve ljekove treba posmatrati kao potencijalno opasne;

- Proizvođači ljekova rukovode se isključivo dobijenim prihodom od prodaje;

- Alopatska medicina je u potpunoj zavisti od farmaceutskih laboratorija;

- Laboratorije i alopatska medicina su pod zaštitom države, pošto se njihovi interesi u mnogome poklapaju;

- Bilo koje naučno otkriće u oblasti opšte medicine, odnosno uvođenje nove opreme u toj oblasti radi za sistem, koji su stvorila tri partnera (laboratorije, alopatska medicina, država), i osuđen je na propast, čak i ako ga oni proglase najefikasnijim;

- Zbog podrške ovog sistema, tri partnera idu na prikrivanje rezultata ispitivanja, ili liječenja, konstantnu dezinformaciju širokog kruga ljudi, velike prevare, pokušavajući na taj način da izbegnu pritisak posebnih grupa, sastavljenih od zaposlenih iz državnih institucija, časopisa, štampe, televizije, univerziteta i drugih naučnih istraživača. Mnogi u tome nalaze svoju korist, osim onih na koje se sve ovo direktno odnosi: pacijenata i društva u cjelini.

Možemo se složiti i u tome da se društvo zapadnog tipa, uprkos visokog nivoa civilizacije, nalazi u stanju vjerovanja u neobične pojave i vječitoj vjeri u čuda. Pacijent očekuje od lijeka čudo, posmatra ga kao magičnu supstancu koja ga mora odmah da izliječi.

Pri tome, pacijent se ne trudi da shvati uzroke bolesti i pristupi liječenju prirodnim sredstvima za koje je potrebno više vremena i strpljenja.

Takvo potrošačko društvo nepovratno ide prema svojoj smrti, pošto doprinosi pojavljivanju sledećih kategorija stanovništva:

- Bolesnih, čije se stanje konstantno pogoršava kao rezultat  stalnog korišćenja po zdravlje štetnih ljekova;

- Pojedinaca, koji se razbolijevaju zbog upotrebe sredstava za smirenje i antidepresiva, vakcina i antibiotika, koji uništavaju imuni sistem;

- Roditelja, koji prenose svojoj djeci gene podvrgnute dejstvu toksičnih supstanci i različitih vakcina. Na taj način, ti roditelji daju društvu krhka bića, kao i fizičke i mentalne invalide, kojih biva sve više, a koji predstavljaju značajan teret za društvo.

Prehrambena industrija takođe je direktno uključena u degeneraciju ljudskog roda zbog tehnološke upotrebe opasnih hemikalija, predstavlja dodatak medikamentoznom trovanju.

Ova dva izvora opasnog zagađenja dovode do stvaranja "eksplozivnog koktela", koji doprinosi brzom širenju raka i drugih opasnih bolesti, još neotkrivenih za poslednjih 50 godina, čije izlečenje nije moguće nikakvom medicinom.

"Lijek stvara bolest i poremećaje u organizmu. Shodno tome, automatski se javlja degradacija ljudske rase. Biološka bolest se pogoršava i poprima resko naglašen karakter, sanitarna situacija se naglo pogoršava. Dolazi takva etapa, kada je liječenje izvor raznih defekata. Liječenje privlači sebi klijente; formira takav tip ličnosti kojem je očajnički potrebna njegova pomoć. Platićemo veoma skupo medicinski i socijalni progres. Želimo li da se čovječanstvo sastoji od niza neizlečivih defekata, beskorisnih pojedinca, ne razmišljajući o svom daljem postojanju bez medicine i ljekova? "

                                                                                 Jean Rostand  

"Na pragu trećeg milenijuma, sve što se odnosi na terapiju, već je odavno trebalo preispitati.

 To što je sada očajnički potrebno zdravstvenim radnicima - je izvođenje intelektualne revolucije, pobjeda u kojoj će se stvoriti povoljni uslovi za odbacivanje zastarelih dogmi, lažnih principa i neosnovanih tvrdnji.

Alopatska medicina je u velikoj zabludi, ako se uzda u svoj dalji opstanak, ako bude liječila posledice, ne baveći se uzrocima bolesti, ne uzimajući u obzir specifičnosti ljudskog organizma.

Bolest se nikada ne javlja slučajno.

Njenu pojavu izazva oslabljen organizam i ljekovi koji djeluju na živi organizam samo zbog toga kako bi ga temeljno protresli i stvorili uslove za pojavu drugih bolesti, često ozbiljnijih od početne bolesti. "

Dr Louis de Brouwer

 Izvor:

(Odlomak iz knjige "La mafia pharmaceutique et agroalimentaire")

 ​Prevela: Beba Muratović -  bebamur.com