Peta generacija vakcinisanih zečeva u eksperimentima profesorke R.S. Amandžolove nije doživjela reproduktivno doba. U ZND (Zajednici nezavisnih država) već je vakcinisana druga - treća generacija ljudi. Nastavak masovne vakcinacije će pokazati ko je izdržljiviji čovjek ili zec.
Naučnici pronalaze sve više i više novih vakcina, protiv svake bolesti postoji univerzalni lijek: vakciniši se - i bićeš zdrav!
Naučnici pronalaze sve više i više novih vakcina, protiv svake bolesti postoji univerzalni lijek: vakciniši se - i bićeš zdrav!
|
|
Da li smo postali otporniji, vakcinišući se različitim vakcinama od detinjstva? Avaj, čovjekovo zdravlje nakon Pasterovog otkrića ne jača, već se iz generacije u generaciju pogoršava.
Ako se ovaj trend održi, svjedoci "kraja svijeta" će biti naši bliski potomci. Ljudska rasa je došla do krajnje granice. |
U kazahstanskim školama osamdeset odsto srednjoškolaca je hronično bolesno, gotovo polovina mladih vojno sposobnih muškaraca nesposobna je za vojnu službu, ide podmlađivanje takozvanih bolesti XX vijeka.
Na fonu teških komplikacija tokom porođaja često se rađaju djeca sa neuropsihološkim poremećajima, sa deformitetima i mentalnom retardacijom. Obično je prihvaćeno da se okrivi ekologija: dišemo zagađen vazduh, jedemo otrovnu hranu, pijemo zatrovanu vodu.
Ali postoji još jedan uzrok izumiranja ljudske rase, možda najteži - obavezna sveopšta vakcinacija stanovništva sada već druge - treće generacije. To kaže doktor medicinskih nauka, glavni akušer-ginekolog Kazahstana, šef katedere medicinskog univerziteta u Almati, autor zakona evolucije antigena u fetusu i novorođenčetu, koja je zbog svog istraživačkog rada dobila titulu "Internacionalna ličnost u periodu 1991.-1995." - Raisa Sadikovna Amandžolova (kazahstanska ljekarka zasjenila britanske naučnike). Ovo je njezin razgovor sa našim novinarom.
Novinar: Raisa Sadikovna, izjave o štetnosti vakcinacije sam čuo mnogo puta, uglavnom od ekstrasensa koji su do tog zaključka došli na intuitivnom nivou, i od običnih ljekara koji su otkrili povezanost između vakcina i različitih patologija. Znam da ste izučavali ovaj problem gotovo četrdeset godina i da ste spremni da branite svoj stav, ne na osnovu intuicije i slučajnih činjenica, već na osnovu utemeljenih dokaza...
R.S. Amandžolova: Naravno. Inače se ne bih usudila da negativno razmatram, kako se kaže, to sveto djelo, da idem protiv zvaničnog stava epidemiologa. Ovo je dozvoljeno samo ako imaš čelične dokaze. Iako... pokušavaju da ih iskrivljuju u ministarskim kabinetima.
Novinar: Zašto ste tu opasnu temu izabrali u karijeri? Vaše kolege tvrde da ste najpoštovaniji akušer-ginekolog u Kazahstanu. Da nijeste pobunili stručnjake protiv masovne vakcinacije odavno biste se okitili titulom akademika.
R.S. Amandžolova: Ja se ne rukovodim karijerističkim interesima, već se borim za zdravlje budućih supružnika, njihove djece i za sudbinu čovječanstva. Sticajem okolnosti na početku medicinske prakse morala sam da radim sa puno žena koje su imale patološke trudnoće i porođaje. I svaki put da bih ih pravilno izliječila, bilo je neophodno da utvrdim uzrok bolesti. Ako se osoba nalazila u zagađenoj ekološkoj zoni, to se moglo pripisati visokom zračenju, mutaciji ćelija, tj. promjeni DNK u ćelijama. Ali, kroz moje ruke je prošlo dosta pacijentkinja koje nijesu bile podvrgnute tom uticaju. Sakupljeni činjenični materijal mi je dao osnovu da posumnjam u negativne posledice "spasiteljice" - vakcine i da počnem zbog njihovog pojašnjavanja "istražne eksperimente".
Zbog toga smo vakcinisali zečeve sa vakcinama BCG, DTP, DT, T, odnosno tim vakcinama koje su uključene u kalendar obavezne vakcinicije. U petoj generaciji, nijedna vakcinisana životinja nije doživjela reproduktivno doba. U ostale 4 generacije ukupno je umrlo 75% priploda ili sedam puta više nego u kontrolnoj grupi. Kod preživjelih su se promijenile reakcije u ponašanju: mužjaci su povređivali jedni druge, mjesec i po dana ranije nego što je normalno uključivali su se u bračne odnose, a pošto su odrasli, gubili su osjećaj da pokrivaju mladunce, a kod skoro polovine nije dolazilo do bremenitosti. Zbog nedostatka mlijeka kod ženki su se pojavile pukotine na bradavicama, razvijao mastitis. Svi ovi simptomi sada se pojavljuju kod ljudi.
Novinar: U toku eksperimenata sa životinjama i dugoročnog posmatranja pacijenata uspjeli ste da otkrijete mehanizam pojavljivanja simptoma opšte patologije. Njihovu pojavu vi povezujete sa potkožnim davanjem vakcina, odnosno, njihovim uvođenjem, zaobilazeći prirodne barijere. O tome sam čitao u vašim tekstovima. Nažalost, zbog medicinske terminologije veoma je teško da ih razumijemo mi laici. Molim vas recite nam pojednostavljeno kako vakcine uzrokuju patologije.
R.S. Amandžolova: U redu. Ali prvo da napomenem, pojednostavljivanjem se može prikazati samo približna suština fenomena.
Na fonu teških komplikacija tokom porođaja često se rađaju djeca sa neuropsihološkim poremećajima, sa deformitetima i mentalnom retardacijom. Obično je prihvaćeno da se okrivi ekologija: dišemo zagađen vazduh, jedemo otrovnu hranu, pijemo zatrovanu vodu.
Ali postoji još jedan uzrok izumiranja ljudske rase, možda najteži - obavezna sveopšta vakcinacija stanovništva sada već druge - treće generacije. To kaže doktor medicinskih nauka, glavni akušer-ginekolog Kazahstana, šef katedere medicinskog univerziteta u Almati, autor zakona evolucije antigena u fetusu i novorođenčetu, koja je zbog svog istraživačkog rada dobila titulu "Internacionalna ličnost u periodu 1991.-1995." - Raisa Sadikovna Amandžolova (kazahstanska ljekarka zasjenila britanske naučnike). Ovo je njezin razgovor sa našim novinarom.
Novinar: Raisa Sadikovna, izjave o štetnosti vakcinacije sam čuo mnogo puta, uglavnom od ekstrasensa koji su do tog zaključka došli na intuitivnom nivou, i od običnih ljekara koji su otkrili povezanost između vakcina i različitih patologija. Znam da ste izučavali ovaj problem gotovo četrdeset godina i da ste spremni da branite svoj stav, ne na osnovu intuicije i slučajnih činjenica, već na osnovu utemeljenih dokaza...
R.S. Amandžolova: Naravno. Inače se ne bih usudila da negativno razmatram, kako se kaže, to sveto djelo, da idem protiv zvaničnog stava epidemiologa. Ovo je dozvoljeno samo ako imaš čelične dokaze. Iako... pokušavaju da ih iskrivljuju u ministarskim kabinetima.
Novinar: Zašto ste tu opasnu temu izabrali u karijeri? Vaše kolege tvrde da ste najpoštovaniji akušer-ginekolog u Kazahstanu. Da nijeste pobunili stručnjake protiv masovne vakcinacije odavno biste se okitili titulom akademika.
R.S. Amandžolova: Ja se ne rukovodim karijerističkim interesima, već se borim za zdravlje budućih supružnika, njihove djece i za sudbinu čovječanstva. Sticajem okolnosti na početku medicinske prakse morala sam da radim sa puno žena koje su imale patološke trudnoće i porođaje. I svaki put da bih ih pravilno izliječila, bilo je neophodno da utvrdim uzrok bolesti. Ako se osoba nalazila u zagađenoj ekološkoj zoni, to se moglo pripisati visokom zračenju, mutaciji ćelija, tj. promjeni DNK u ćelijama. Ali, kroz moje ruke je prošlo dosta pacijentkinja koje nijesu bile podvrgnute tom uticaju. Sakupljeni činjenični materijal mi je dao osnovu da posumnjam u negativne posledice "spasiteljice" - vakcine i da počnem zbog njihovog pojašnjavanja "istražne eksperimente".
Zbog toga smo vakcinisali zečeve sa vakcinama BCG, DTP, DT, T, odnosno tim vakcinama koje su uključene u kalendar obavezne vakcinicije. U petoj generaciji, nijedna vakcinisana životinja nije doživjela reproduktivno doba. U ostale 4 generacije ukupno je umrlo 75% priploda ili sedam puta više nego u kontrolnoj grupi. Kod preživjelih su se promijenile reakcije u ponašanju: mužjaci su povređivali jedni druge, mjesec i po dana ranije nego što je normalno uključivali su se u bračne odnose, a pošto su odrasli, gubili su osjećaj da pokrivaju mladunce, a kod skoro polovine nije dolazilo do bremenitosti. Zbog nedostatka mlijeka kod ženki su se pojavile pukotine na bradavicama, razvijao mastitis. Svi ovi simptomi sada se pojavljuju kod ljudi.
Novinar: U toku eksperimenata sa životinjama i dugoročnog posmatranja pacijenata uspjeli ste da otkrijete mehanizam pojavljivanja simptoma opšte patologije. Njihovu pojavu vi povezujete sa potkožnim davanjem vakcina, odnosno, njihovim uvođenjem, zaobilazeći prirodne barijere. O tome sam čitao u vašim tekstovima. Nažalost, zbog medicinske terminologije veoma je teško da ih razumijemo mi laici. Molim vas recite nam pojednostavljeno kako vakcine uzrokuju patologije.
R.S. Amandžolova: U redu. Ali prvo da napomenem, pojednostavljivanjem se može prikazati samo približna suština fenomena.
Od rođenja na ljudski organizam utiče veliki broj stranih supstanci koje imaju antigena svojstva, i ovo je potpuno normalno. Sam organizam je tvrđava, utvrđena sa nekoliko barijera, u kom nepoželjni posjetioci teško mogu da prodru. Veliki dio nepoželjnih gine (njihove strukture oštećuju antitijela i razlažu fermenti) kada pokušaju da prevaziđu spoljašnje barijere, takve kao što su koža, gastrointestinalni trakt, respiratorni trakt; prošavši spoljne barijere (epitelni pokrov), prorijeđena neprijateljska vojska (antigeni) trpe gubitke pri prolasku unutrašnjih barijera: prvo od jetre i limfni čvorova timusa, a zatim se uništavaju i razlažu na nivou koštane srži i slezine. Do zidova krvnih sudova, koji su poslednja prepreka na putu antigena prema utvrđenim organima, uključujući i polnih ćelija, dolaze samo mrvice nezvanih gosti. Zbog toga što je dio virusa pevazišao ove prepreke, čovjek se razboli od gripe, malih boginja, hepatitisa, side i drugih.
Virusi i bakterije koji se ubacuju u organizam zaobilaze sve barijere, u njima zaštitnici našeg organizma ne prepoznaju neprijatelja. Mobilišu se da rade tek kada stranci počnu intezivno da se razmnožavaju u ćelijama, truju domaćina produktima raspada. Tokom ovih procesa, organizam stiče za njihovu produkciju - antigeni imunitet, odnosno sposobnost da brzo prepozna neprijatelja i uništi ga antitijelima (AT). Na tome se zasniva efekat vakcinacije. Smatra se da pri tom imunitetu organizam ne dozvoljava razmnožavanje neprijatelja u organizmu.
Nažalost, to nije baš tako. U nekim slučajevima, oni se razmnožavaju unutar imune ćelije. Pri svakoj vakcinaciji - uvedeni antigeni, zaobilaze spoljne barijere, mi ubacujemo u tvrđavu našeg organizma trojanskog konja, brojne neprijateljske vojnike. Čovjek od rođenja najmanje dvadeset puta se podvrgava takvom kvarnom napadu. Pri tom on boluje, možda i u oslabljenom obliku, od bolesti koje su izazvali uvedeni virusi i bakterije, u normalnim uslovima od većine tih bolesti nikada se ne bi zarazio. Tako da u toj iscrpljujućoj borbi izumru vlastita krvna zrnca. Organizam se brzo troši, razvija se deficit enzima i imuniteta ka svojim vlastitim antigenima. Eto zašto se pojavljuje niz simptoma koji su svojstveni staračkom dobu, na primjer, sklerozacija tkiva i onkološke bolesti se rano javljaju. Oni su posledica deficita antitijela i enzima koji su karakteristični za stare ljude. Ćelije imunog sistema podvrgnute stalnim napadima izunutra same postaju agresori. One počinju da uništavaju ćelije sopstvenog organizma i čak dovode do razvoja imunodeficijencije - AIDS-a.
Novinar: Izvinite, tok mojih misli fiksirao se na to što ste govorili da uvođenje oslabljenih virusa i bakterija pogoršava stanje organizma pri svakom narednom susretu sa njima. Odavno sam shvatio da u medicini djeluje princip: jedno liječimo, drugo sakatimo. Vi tvrdite da vakcinacijom sakatimo, a ništa ne liječimo, teško i da sprečavamo pojavu zaraznih bolesti. Da li sam pogrešno shvatio?
R.S. Amandžolova: Ispravno. Poznato je da životinje i ptice, koje se hrane strvinama, često su nosioci nekih bakterija i virusa imunodeficita, ali ne obolijevju do njih, sve dok ne budu imunizirani njihovim antigenima. Treba napomenuti da za organizam nijesu opasni virusi sami po sebe, već produkti uništenih ćelija, što su oni izazvali - citolizati i brzina kojom uništavaju ciljne ćelije pri ponovljenim kontaktima. Podražavajući njihovo uvođenje i njihovo dejstvo na organizam, uvodili smo citolizate nevakcinisanim i vakcinisanim životinjama: kod prvih životinja samo su maksimalne doze izazivale šok, druge su umirale čak kada smo im davali male doze. Pri ponovnom uvođenju razvijali su se simptomi lokalne upale kod pojedinih organa, najčešće na plućima. Da bi se razvio održivi imunitet jedne iste vakcine se daju djeci nekoliko puta. Sa ovim povezujemo veliki broj slučajeva plućnih bolesti kod djece.
Novinar: Uspjeli ste da otkrijete uzročno-posledičnu vezu između vakcinacije i porasta bolesti XX vijeka, njihovo podmlađivanje? Zašto takava injekcija može da izazove i rak, i srčani udar, i moždani udar, i sklerozu, i svake druge napasti?
R.S. Amandžolova: U osnovi razvića patoloških procesa leži jedan jedni faktor - citoliza, tj. raspad ćelija, bez obzira čime je ona izazvana - traumom, visokom radijacijom, vibracijom, hemizacijom ili vakcinacijom. Proces je relativno složen. Ne može se jednostavno objasniti. Samo ću naglasiti da pri bilo kojoj citolizi se aktivira krvni, zatim tkivni tromboplastin, koji smanjuje aktivnost enzima, zbog toga se u sudovima raznih organa i njihovim zidovima obrazuju trombi, koji izazivaju na mjestima lokalizacije razvoj simptoma opšte patologije, edem, krvarenje, smrt ćelija i tkiva, leukocitozu, upalne procese. Poslednje se završava ili sklerozom tkiva, ili formiranjem u njima čireva, tumora. Tromb u srcu izaziva srčani udar, u mozgu - moždani udar u kapilarima zidova krvnih sudova, u folikulama limfnih čvorova - sklerozu. Nema enzima - ne apsorbuje se gvožđe, crvena krvna zrnca umiru, javlja se anemija.
Po našim zapažanjima, vakcina često postaje uzrok bolesti protiv koje je trebala biti usmjerena. Primjer za to je iz 60-ih godina. Tada je odlučeno da se uvede BCG vakcina sa oslabljenim tuberkuloznim bacilima kroz digestivni trakt. U to vrijeme, bila je česta tuberkuloza trbušne maramice i polnih organa. Trostruka imunizacija trudnica protiv stafilokoka, dovela je do češćih piogenih bolesti i stafilokokusa. Otkrili smo da se povećana osjetljivost na antigene prenosi potomstvu, preko embrionalnih ćelija. Vakcine su mine odloženog dejstva: mogu eksplodirati odmah (razvijajući postvakcionalni šok) a mogu eksplodirati u narednim generacijama. O tome kako se to dešava, opisano je u mojoj knjizi " Uzroci porasta komplikacija trudnoće i bolesti stanovništva planete. Principi i mjere prevencije i terapije."
Novinar: Ako biste imali mogućnost da ukinete vakcinaciju stanovništva, da li biste pošli na to?
R.S. Amandžolova: Potrudila bih se da je svedem na minimum. Vakcinacija se može opravdati samo kao izuzetna mjera, koja se sprovodi uzimajući u obzir osjetljivost organizma i njegov senzibilitet. Preporučila bih da se ne dopusti kršenje hladnog režima skladištenja vakcina (+ 4 °). Pošto se sada na selu, pa čak i u nekim gradovima isključuje struja; ako se oslabljeni mikroorganizmi u vakcinama nalaze na toploti, oni postaju aktivni. Vakcinacija sa njima izaziva prave bolesti. Nije isključeno da je to jedan od razloga za izbijanje tuberkuloze, bruceloze i učestalosti encefalitisa u Kazahstanu. Preporučila bih da se minimizira vakcinacija, u rejonima u kojima dugo nije bilo infektivnih bolesti. Na primjer, zašto bi se vakcinisala djece od malih boginja bilo gdje u kazahstanskoj pustinji ili u sibirskoj tajgi, ako su tamo odavno zaboravili da male boginje postoje?
Novinar: Usput, agrohemičari prilikom odlučivanja o zaštitnim mjerama operišu sa takvim pojmom, kao prag štetnosti. Mjere počinju da se sprovode pri njegovom povišenju, to jest, kada neka paučina po kvadratnom metru plantaže biva iznad norme.
R.S. Amandžolova: Zakonodavci, zagovornici masovne vakcinacije rukovode se drugim principima. Prilike u imunizaciji regulišu epidemiolozi koji imaju za glavni cilj - da po svaku cijenu spriječe pojavu zaraznih bolesti i obustave širenje infekcije. Poznato je da su se prije masovne vakcinacije podvrgli Afrikanci u francuskim kolonijama, gdje su bile otvorene filijale Pasterovog Instituta. Oni su vakcinisani sa virusima velikih boginja, bjesnila i drugih. Sada njih ne kosi kuga i kolera, već AIDS, ispostavilo se da su AIDS-u oni podložniji od nevakcinisanih Evropljana. Bolje je uopšte ne sprovoditi vakcinaciju, ne ubrzavati kod ljudi razvoj imuniteta prema sopstvenim antigenima, ne podmlađivati kod njih bolesti XX vijeka i pojavu skleroze organa, koji sada treba da se zamijene donatorskim.
Novinar: Ali to će izazvati izbijanje zaraznih bolesti. Epidemiolozi iz Ministarstva zdravlja su mi postavili pitanje: "Da li je senzacionalna teorija i koncepcija Amandžalove vrijedna i jednog života djeteta?" Kako ćete odgovoriti na to?
R.S. Amandžolova: Odgovoriću. A da li je vredan život jednog djeteta, hiljada i hiljada oštećene djece, imunopatologije ljudskih organa, uključujući 70% trudnica, zdravlja cijelog čovječanstva? Da, u slučaju odustajanja od vakcinacije rast nekih zaraznih bolesti, vjerovatno se ne bi izbjegao. Ali mi bismo u tom slučaju spasili genom sadašnjih i budućih pokoljenja i čovječanstvo od degeneracije, spriječili dalje pogoršanje demografskih pokazatelja u zemlji. Međutim, i pored negativnog stava prema vakcinaciji, ja je ne bih na silu ukinula. Poslednju riječ ne treba da daje osoblje preplašeno od otkaza i neispunjavanja planova vakcinacije u bijeloj odori, već roditelji. Oni moraju da se informišu i da izaberu: pošto oni izlažu dijete hipotetičkom (pretpostavljenom) obolijevanju od malih boginja, difterije, zaušaka, tetanusa, dečje paralize; ili (garantovano) popločavaju stazu za moguće bolesti, koje ulaze u sastav bolesti XX vijeka, i riziku od degeneracije svog roda, i neka sami odluče. Nikakvih prinuda i kršenja ljudskih prava ne bi trebalo da bude.
Novinar: Pošto vakcine nijesu lijek za sve bolesti. U arsenalu zvanične i narodne medicine, vjerovatno, ima i drugih sredstava za sprečavanje infektivnih bolesti i njihovih komplikacija.
R.S. Amandžolova: Upravo tako. Ali pri savremenoj vakcino-maniji ta sredstva se ne koriste dovoljno. Ljudi koji imaju dobru cirkulaciju krvi i limfe, bez problema prolaze oksido-redukcijske procese u tkivima i organima, manje su podložni infekcijama. A to se može postići korišćenjem metoda: hladno - toplih vodenih kupki, sunčanjem, masažama, fizičkom aktivnošću, fitoterapijom, pravilnom ishranom, i mnogim drugim procesima. Treba se pridržavati osnovnih pravila higijene. Čak i ako neko ne uspije da izbjegne bolest, tada organizam koji nema polivalentnu osjetljivost prema antigenima mikroorganizama nosiće se sa njom bez ozbiljnih posledica. Pri ispravnim liječenjem i poznavanjem mehanizma pojave simptoma opšte patologije, malih boginja, difterije, gripa i čak poliomelitisa, lako se sprečavaju njihove komplikacije.
Virusi i bakterije koji se ubacuju u organizam zaobilaze sve barijere, u njima zaštitnici našeg organizma ne prepoznaju neprijatelja. Mobilišu se da rade tek kada stranci počnu intezivno da se razmnožavaju u ćelijama, truju domaćina produktima raspada. Tokom ovih procesa, organizam stiče za njihovu produkciju - antigeni imunitet, odnosno sposobnost da brzo prepozna neprijatelja i uništi ga antitijelima (AT). Na tome se zasniva efekat vakcinacije. Smatra se da pri tom imunitetu organizam ne dozvoljava razmnožavanje neprijatelja u organizmu.
Nažalost, to nije baš tako. U nekim slučajevima, oni se razmnožavaju unutar imune ćelije. Pri svakoj vakcinaciji - uvedeni antigeni, zaobilaze spoljne barijere, mi ubacujemo u tvrđavu našeg organizma trojanskog konja, brojne neprijateljske vojnike. Čovjek od rođenja najmanje dvadeset puta se podvrgava takvom kvarnom napadu. Pri tom on boluje, možda i u oslabljenom obliku, od bolesti koje su izazvali uvedeni virusi i bakterije, u normalnim uslovima od većine tih bolesti nikada se ne bi zarazio. Tako da u toj iscrpljujućoj borbi izumru vlastita krvna zrnca. Organizam se brzo troši, razvija se deficit enzima i imuniteta ka svojim vlastitim antigenima. Eto zašto se pojavljuje niz simptoma koji su svojstveni staračkom dobu, na primjer, sklerozacija tkiva i onkološke bolesti se rano javljaju. Oni su posledica deficita antitijela i enzima koji su karakteristični za stare ljude. Ćelije imunog sistema podvrgnute stalnim napadima izunutra same postaju agresori. One počinju da uništavaju ćelije sopstvenog organizma i čak dovode do razvoja imunodeficijencije - AIDS-a.
Novinar: Izvinite, tok mojih misli fiksirao se na to što ste govorili da uvođenje oslabljenih virusa i bakterija pogoršava stanje organizma pri svakom narednom susretu sa njima. Odavno sam shvatio da u medicini djeluje princip: jedno liječimo, drugo sakatimo. Vi tvrdite da vakcinacijom sakatimo, a ništa ne liječimo, teško i da sprečavamo pojavu zaraznih bolesti. Da li sam pogrešno shvatio?
R.S. Amandžolova: Ispravno. Poznato je da životinje i ptice, koje se hrane strvinama, često su nosioci nekih bakterija i virusa imunodeficita, ali ne obolijevju do njih, sve dok ne budu imunizirani njihovim antigenima. Treba napomenuti da za organizam nijesu opasni virusi sami po sebe, već produkti uništenih ćelija, što su oni izazvali - citolizati i brzina kojom uništavaju ciljne ćelije pri ponovljenim kontaktima. Podražavajući njihovo uvođenje i njihovo dejstvo na organizam, uvodili smo citolizate nevakcinisanim i vakcinisanim životinjama: kod prvih životinja samo su maksimalne doze izazivale šok, druge su umirale čak kada smo im davali male doze. Pri ponovnom uvođenju razvijali su se simptomi lokalne upale kod pojedinih organa, najčešće na plućima. Da bi se razvio održivi imunitet jedne iste vakcine se daju djeci nekoliko puta. Sa ovim povezujemo veliki broj slučajeva plućnih bolesti kod djece.
Novinar: Uspjeli ste da otkrijete uzročno-posledičnu vezu između vakcinacije i porasta bolesti XX vijeka, njihovo podmlađivanje? Zašto takava injekcija može da izazove i rak, i srčani udar, i moždani udar, i sklerozu, i svake druge napasti?
R.S. Amandžolova: U osnovi razvića patoloških procesa leži jedan jedni faktor - citoliza, tj. raspad ćelija, bez obzira čime je ona izazvana - traumom, visokom radijacijom, vibracijom, hemizacijom ili vakcinacijom. Proces je relativno složen. Ne može se jednostavno objasniti. Samo ću naglasiti da pri bilo kojoj citolizi se aktivira krvni, zatim tkivni tromboplastin, koji smanjuje aktivnost enzima, zbog toga se u sudovima raznih organa i njihovim zidovima obrazuju trombi, koji izazivaju na mjestima lokalizacije razvoj simptoma opšte patologije, edem, krvarenje, smrt ćelija i tkiva, leukocitozu, upalne procese. Poslednje se završava ili sklerozom tkiva, ili formiranjem u njima čireva, tumora. Tromb u srcu izaziva srčani udar, u mozgu - moždani udar u kapilarima zidova krvnih sudova, u folikulama limfnih čvorova - sklerozu. Nema enzima - ne apsorbuje se gvožđe, crvena krvna zrnca umiru, javlja se anemija.
Po našim zapažanjima, vakcina često postaje uzrok bolesti protiv koje je trebala biti usmjerena. Primjer za to je iz 60-ih godina. Tada je odlučeno da se uvede BCG vakcina sa oslabljenim tuberkuloznim bacilima kroz digestivni trakt. U to vrijeme, bila je česta tuberkuloza trbušne maramice i polnih organa. Trostruka imunizacija trudnica protiv stafilokoka, dovela je do češćih piogenih bolesti i stafilokokusa. Otkrili smo da se povećana osjetljivost na antigene prenosi potomstvu, preko embrionalnih ćelija. Vakcine su mine odloženog dejstva: mogu eksplodirati odmah (razvijajući postvakcionalni šok) a mogu eksplodirati u narednim generacijama. O tome kako se to dešava, opisano je u mojoj knjizi " Uzroci porasta komplikacija trudnoće i bolesti stanovništva planete. Principi i mjere prevencije i terapije."
Novinar: Ako biste imali mogućnost da ukinete vakcinaciju stanovništva, da li biste pošli na to?
R.S. Amandžolova: Potrudila bih se da je svedem na minimum. Vakcinacija se može opravdati samo kao izuzetna mjera, koja se sprovodi uzimajući u obzir osjetljivost organizma i njegov senzibilitet. Preporučila bih da se ne dopusti kršenje hladnog režima skladištenja vakcina (+ 4 °). Pošto se sada na selu, pa čak i u nekim gradovima isključuje struja; ako se oslabljeni mikroorganizmi u vakcinama nalaze na toploti, oni postaju aktivni. Vakcinacija sa njima izaziva prave bolesti. Nije isključeno da je to jedan od razloga za izbijanje tuberkuloze, bruceloze i učestalosti encefalitisa u Kazahstanu. Preporučila bih da se minimizira vakcinacija, u rejonima u kojima dugo nije bilo infektivnih bolesti. Na primjer, zašto bi se vakcinisala djece od malih boginja bilo gdje u kazahstanskoj pustinji ili u sibirskoj tajgi, ako su tamo odavno zaboravili da male boginje postoje?
Novinar: Usput, agrohemičari prilikom odlučivanja o zaštitnim mjerama operišu sa takvim pojmom, kao prag štetnosti. Mjere počinju da se sprovode pri njegovom povišenju, to jest, kada neka paučina po kvadratnom metru plantaže biva iznad norme.
R.S. Amandžolova: Zakonodavci, zagovornici masovne vakcinacije rukovode se drugim principima. Prilike u imunizaciji regulišu epidemiolozi koji imaju za glavni cilj - da po svaku cijenu spriječe pojavu zaraznih bolesti i obustave širenje infekcije. Poznato je da su se prije masovne vakcinacije podvrgli Afrikanci u francuskim kolonijama, gdje su bile otvorene filijale Pasterovog Instituta. Oni su vakcinisani sa virusima velikih boginja, bjesnila i drugih. Sada njih ne kosi kuga i kolera, već AIDS, ispostavilo se da su AIDS-u oni podložniji od nevakcinisanih Evropljana. Bolje je uopšte ne sprovoditi vakcinaciju, ne ubrzavati kod ljudi razvoj imuniteta prema sopstvenim antigenima, ne podmlađivati kod njih bolesti XX vijeka i pojavu skleroze organa, koji sada treba da se zamijene donatorskim.
Novinar: Ali to će izazvati izbijanje zaraznih bolesti. Epidemiolozi iz Ministarstva zdravlja su mi postavili pitanje: "Da li je senzacionalna teorija i koncepcija Amandžalove vrijedna i jednog života djeteta?" Kako ćete odgovoriti na to?
R.S. Amandžolova: Odgovoriću. A da li je vredan život jednog djeteta, hiljada i hiljada oštećene djece, imunopatologije ljudskih organa, uključujući 70% trudnica, zdravlja cijelog čovječanstva? Da, u slučaju odustajanja od vakcinacije rast nekih zaraznih bolesti, vjerovatno se ne bi izbjegao. Ali mi bismo u tom slučaju spasili genom sadašnjih i budućih pokoljenja i čovječanstvo od degeneracije, spriječili dalje pogoršanje demografskih pokazatelja u zemlji. Međutim, i pored negativnog stava prema vakcinaciji, ja je ne bih na silu ukinula. Poslednju riječ ne treba da daje osoblje preplašeno od otkaza i neispunjavanja planova vakcinacije u bijeloj odori, već roditelji. Oni moraju da se informišu i da izaberu: pošto oni izlažu dijete hipotetičkom (pretpostavljenom) obolijevanju od malih boginja, difterije, zaušaka, tetanusa, dečje paralize; ili (garantovano) popločavaju stazu za moguće bolesti, koje ulaze u sastav bolesti XX vijeka, i riziku od degeneracije svog roda, i neka sami odluče. Nikakvih prinuda i kršenja ljudskih prava ne bi trebalo da bude.
Novinar: Pošto vakcine nijesu lijek za sve bolesti. U arsenalu zvanične i narodne medicine, vjerovatno, ima i drugih sredstava za sprečavanje infektivnih bolesti i njihovih komplikacija.
R.S. Amandžolova: Upravo tako. Ali pri savremenoj vakcino-maniji ta sredstva se ne koriste dovoljno. Ljudi koji imaju dobru cirkulaciju krvi i limfe, bez problema prolaze oksido-redukcijske procese u tkivima i organima, manje su podložni infekcijama. A to se može postići korišćenjem metoda: hladno - toplih vodenih kupki, sunčanjem, masažama, fizičkom aktivnošću, fitoterapijom, pravilnom ishranom, i mnogim drugim procesima. Treba se pridržavati osnovnih pravila higijene. Čak i ako neko ne uspije da izbjegne bolest, tada organizam koji nema polivalentnu osjetljivost prema antigenima mikroorganizama nosiće se sa njom bez ozbiljnih posledica. Pri ispravnim liječenjem i poznavanjem mehanizma pojave simptoma opšte patologije, malih boginja, difterije, gripa i čak poliomelitisa, lako se sprečavaju njihove komplikacije.
Raisa Sadikovna Amandžolova (1918. - 2011.) profesor, doktor medicinskih nauka, dugogodišnji šef katedre za ginekologiju Medicinskog fakulteta u Almati i autor preko 150 publikacija.
" Suprotno kanonima" intervju iz žurnala "Zdravlje" 2000. (Kazahstan)
Вопреки канонам - Из журнала "Здоровье", 2000 г. (Казахстан)
Izvor:http://plesetsk-info.ru/dlya-studenta/privivki-i-bezplodie/
Prevela: Beba Muratović - bebamur.com
Вопреки канонам - Из журнала "Здоровье", 2000 г. (Казахстан)
Izvor:http://plesetsk-info.ru/dlya-studenta/privivki-i-bezplodie/
Prevela: Beba Muratović - bebamur.com
