Harry Schwarz (doktor medicine, profesor na Universitu Arizona, SAD): Ako naša istraživanja potvrde ispravnost naše pretpostavke, smrti nema, postoji transformacija, prelaz iz jednog stanja u drugo. Baš kao što gusjenica ne umire, već se preobražava u leptira, tako i tijelo razlaže se fizički, zapravo oslobađa energiju, i transformiše se u drugo stanje.
|
|
Ali kakvo je to stanje? Je li to energija našeg postojanja?
Sankt Petrsburg: Laboratorija profesora Korotkova. Tijelo umrlog čovjeka se nalazi u izolovanoj prostoriji bez prozora i sistema za ventilaciju. Na ruke postavljaju senzore. Pokazatalji se obrađuju pomoću specijalne aparature a zatim ubacuju u kompjuter. |
Suština eksperimenta je da se izmjeri stanje energetike čovjeka tokom nekoliko dana posle smrti.
U prvu grupu su ušli Ijudi koji su umrli od starosti ili posle duge bolesti. Bilo je nekih oscilacija kao po pravilu tokom prva tri dana, a onda se postepeno smirilo, zatim se ništa nije dešavalo. Prema hrišćanskoj tradiciji, upravo trećeg dana posle smrti, duša napusta tijelo. I upravo u tom vremenu uređaji fiksiraju spori i postepeni pad energetike Ijudi koji su umrli prirodnom smrću. Kao da je čovjek dugo trčao, a zatim stao i sjeo da se odmori.
Potpuno drugačija slika se vidi u slučajevima trenutne smrti, koja je obično posledica saobraćajne nesreće. U roku od nekoliko sati nakon smrti energija je izbijala jakim amplitudama, kao da je energija izbijala, jakim bljeskovima, neko jako izlučenje. To je trajalo nekoliko sati, a zatim oštar pad, dalji gotovo ništa se nije dešavalo.
Za vrijeme sprovođenja svih stadijuma eksperimenta pratile su se vremenske, atmosferske, geomagnetne promjene. Nikakav uticaj na stanje enegetike nijesu imale.
U teću grupu su ušli Ijudi koji su umrli nasilnom smrću i samoubice. Tu se energetika mijenjala tokom 5- 6 dana, sve gore - dolje, gore - dolje... Praktično nije padala. Promjene su bile relativno pravilne. Pri tome kod svih je bilo povećanje energetike tokom noći, u svim slučajevima.
Savremena nauka još uvijek nije u stanju da potpuno objasni prirodu te pojave. Kakva se energija oslobađa posle smrti čovjeka? I zašto karakter te energije zavisi od uzroka smrti? Šta je to? Duh? Duša? Ili informacija koja na neki način opstaje posle toga kada čovjek umre?
Čovječja enregija koja se oslobađa posle smrti čovjeka je energija koju je on akumulirao tokom svog života ta energija produžava svoje kretanje u prostranstvu isto kao i što svjetlost daleke zvijezde ostaje vidljiva dugo vremena pošto se zvijezda ugasila.
U prvu grupu su ušli Ijudi koji su umrli od starosti ili posle duge bolesti. Bilo je nekih oscilacija kao po pravilu tokom prva tri dana, a onda se postepeno smirilo, zatim se ništa nije dešavalo. Prema hrišćanskoj tradiciji, upravo trećeg dana posle smrti, duša napusta tijelo. I upravo u tom vremenu uređaji fiksiraju spori i postepeni pad energetike Ijudi koji su umrli prirodnom smrću. Kao da je čovjek dugo trčao, a zatim stao i sjeo da se odmori.
Potpuno drugačija slika se vidi u slučajevima trenutne smrti, koja je obično posledica saobraćajne nesreće. U roku od nekoliko sati nakon smrti energija je izbijala jakim amplitudama, kao da je energija izbijala, jakim bljeskovima, neko jako izlučenje. To je trajalo nekoliko sati, a zatim oštar pad, dalji gotovo ništa se nije dešavalo.
Za vrijeme sprovođenja svih stadijuma eksperimenta pratile su se vremenske, atmosferske, geomagnetne promjene. Nikakav uticaj na stanje enegetike nijesu imale.
U teću grupu su ušli Ijudi koji su umrli nasilnom smrću i samoubice. Tu se energetika mijenjala tokom 5- 6 dana, sve gore - dolje, gore - dolje... Praktično nije padala. Promjene su bile relativno pravilne. Pri tome kod svih je bilo povećanje energetike tokom noći, u svim slučajevima.
Savremena nauka još uvijek nije u stanju da potpuno objasni prirodu te pojave. Kakva se energija oslobađa posle smrti čovjeka? I zašto karakter te energije zavisi od uzroka smrti? Šta je to? Duh? Duša? Ili informacija koja na neki način opstaje posle toga kada čovjek umre?
Čovječja enregija koja se oslobađa posle smrti čovjeka je energija koju je on akumulirao tokom svog života ta energija produžava svoje kretanje u prostranstvu isto kao i što svjetlost daleke zvijezde ostaje vidljiva dugo vremena pošto se zvijezda ugasila.
|
|
Savremena nauka često se suočava sa pojavama koje ne mogu da se objasne sa materijalističkog stanovišta.
Zašto čovjek kome su presadili organ donatora, odjednom mijenja svoje ponašanje, pa čak i način života? |
U pokušaju da protumače tu pojavu američki istraživači su iznijeli neočekivanu hipotezu: Sve ćelijske strukture, srca, pluća, bubrega, čuvaju energiju i informaciju i imaju memoriju.
Zbog toga ako čovjeku presade srce drugog čovjeka, kod njega se pojavljuju sjećanja koja su pripadala donatoru srca. I pri tom pod uticajem memorije donatora srca, može se promeniti svojstvo ličnosti.
"Svaki čovjek ima tri života" - rekao je osnivač psihofizike Gustav Fehner. Prvi život je u stomaku majke, kada se formira njegovo fizičko tijelo. Potom se čovjek rađa i počinje život fizičkog tijela čije je stanje opredijeljeno prenatalnim razvojem. Kada fizičko tijelo nestaje, počinje treći život život duše, čije stanje zavisi od toga kako je rasla i razvijala se u tijelu.
Arhiepiskop Luka, veliki naučnik, hirurg, profesor: Valentin Feliksovič Vojno Jasenecki je pisao: Život mozga i srca, i neophodan za njih sveukupno čudesno koordiniran život svih organa u tijelu, potrebni su samo za formiranje duha i prestaju kada je njegovo formiranje završeno ili se potpuno odredilo njegovo usmjerenje.
Dobitnik Nobelove nagrade, naučnik i mislilac Ilja Prigožin smatrao je da vrijeme, minuti, sati, nedjelje, mjeseci, godine je konstrukcija koju mi stvaramo. Naime Prigožin je prvi iznio hipotezu o tome da svaki čovjek ne živi po astronomskom, već po sopstvenom vremenu, koje ne zavisi od spoljnih faktora.
Prije nekoliko godina, ruski antropolog profesor Oljeg Pavlovskij neočekivano je otkrio potvrdu ove teorije. U antropologiji, postoji pojam biološka starost, koji se često ne poklapa sa kalendarskom i određuje se po kostima.
Utvrđeno je da starosne promjene na kostima nijesu povezane sa stanjem organizma. Pokušavajući da utvrde povezanost ovih promjena sa drugim faktorima Ijudskog života, antropolozi su otkrili da starost kostiju zavisi samo od jednog pokazatelja kakvu ulogu čovjek ima u svojoj zajednici. Najveća razlika između starosti po pasoši i starosti po kostima otkrivena je kod Ijekara, nastavnika i sveštenika. To jest, što je potrebniji čovjek drugima, što intenzivnije živi svoj profesionalni i lični život, tim više ima promjena na kostima, koje ne ostavlja kalendarsko već sopstveno vrijeme čovjeka.
Ako po pasošu čovjek ima 60 godina, a po znacima na kostima 80, to znači da je tih 60 godina, uspio da proživi 20 godina bolje. Ako je po kostima čovjek mlađi nego po pasošu to znači da nije iskoristio potpuno to što mu je bilo dato.
Tekst iz dijela filma "Tajne smrti" - Režija: Anastasija Popova; Scenario: Marina Dajnovec; Autor ideje: Saida Medvedeva; (Autorski tim filma "Voda" i "Tajne Ljubavi")
Prevela: Beba Muratović - bebamur.com
Zbog toga ako čovjeku presade srce drugog čovjeka, kod njega se pojavljuju sjećanja koja su pripadala donatoru srca. I pri tom pod uticajem memorije donatora srca, može se promeniti svojstvo ličnosti.
"Svaki čovjek ima tri života" - rekao je osnivač psihofizike Gustav Fehner. Prvi život je u stomaku majke, kada se formira njegovo fizičko tijelo. Potom se čovjek rađa i počinje život fizičkog tijela čije je stanje opredijeljeno prenatalnim razvojem. Kada fizičko tijelo nestaje, počinje treći život život duše, čije stanje zavisi od toga kako je rasla i razvijala se u tijelu.
Arhiepiskop Luka, veliki naučnik, hirurg, profesor: Valentin Feliksovič Vojno Jasenecki je pisao: Život mozga i srca, i neophodan za njih sveukupno čudesno koordiniran život svih organa u tijelu, potrebni su samo za formiranje duha i prestaju kada je njegovo formiranje završeno ili se potpuno odredilo njegovo usmjerenje.
Dobitnik Nobelove nagrade, naučnik i mislilac Ilja Prigožin smatrao je da vrijeme, minuti, sati, nedjelje, mjeseci, godine je konstrukcija koju mi stvaramo. Naime Prigožin je prvi iznio hipotezu o tome da svaki čovjek ne živi po astronomskom, već po sopstvenom vremenu, koje ne zavisi od spoljnih faktora.
Prije nekoliko godina, ruski antropolog profesor Oljeg Pavlovskij neočekivano je otkrio potvrdu ove teorije. U antropologiji, postoji pojam biološka starost, koji se često ne poklapa sa kalendarskom i određuje se po kostima.
Utvrđeno je da starosne promjene na kostima nijesu povezane sa stanjem organizma. Pokušavajući da utvrde povezanost ovih promjena sa drugim faktorima Ijudskog života, antropolozi su otkrili da starost kostiju zavisi samo od jednog pokazatelja kakvu ulogu čovjek ima u svojoj zajednici. Najveća razlika između starosti po pasoši i starosti po kostima otkrivena je kod Ijekara, nastavnika i sveštenika. To jest, što je potrebniji čovjek drugima, što intenzivnije živi svoj profesionalni i lični život, tim više ima promjena na kostima, koje ne ostavlja kalendarsko već sopstveno vrijeme čovjeka.
Ako po pasošu čovjek ima 60 godina, a po znacima na kostima 80, to znači da je tih 60 godina, uspio da proživi 20 godina bolje. Ako je po kostima čovjek mlađi nego po pasošu to znači da nije iskoristio potpuno to što mu je bilo dato.
Tekst iz dijela filma "Tajne smrti" - Režija: Anastasija Popova; Scenario: Marina Dajnovec; Autor ideje: Saida Medvedeva; (Autorski tim filma "Voda" i "Tajne Ljubavi")
Prevela: Beba Muratović - bebamur.com
