Žene bez djece spadaju u društvene kategorije koje najviše privlače stereotipne stavove i presude. Oduvijek su postojale reduktivne i pojednostavljene vizije o majčinstvu i samoispunjenju žene. Ovi stereotipi su dobro poznati i kulturno podeljeni.
Generativnost ženskog nije ograničena isključivo na faktičku, konkretnu reprodukciju. Razvoj ženske psihe ne mora da se poklapa sa rođenjem biološkog deteta. Neke žene su bez djece po izboru, druge po sudbini i moraju da žale zbog gubitka majčinstva. I dalje druge postaju majke na druge načine od konvencionalnih koji prevazilaze genetski kontinuitet. Ali život bez djece, ili bez biološke djece, sam po sebi nije ništa manje ispunjen ili manje kreativan od onog usredsređenog na roditeljstvo.
Žene bez djece i rodni stereotipi
Neizostavna razlika između biološke sposobnosti razmnožavanja muškaraca i žena istorijski je poistovećivala žensko sa majkom od davnina. Drevne politeističke religije, a još prije toga, drevna matrijarhalna društva razvila su složene i artikulisane kultove i obrede o ženskoj generativnosti. Velika Majka, shvaćena kao psihološki arhetip, našla je višestruke izraze u ženskim božanstvima koja su animirala panteon svake ljudske kulture. Od generativne majke potomstva, do majke shvaćene kao smenjivanje ciklusa prirode i dispenzera smrti i ponovnog rađanja za ljudska bića. Za drevne je, u stvari, trudnoća bila misteriozan događaj koliko i promjena godišnjih doba.
Ovi kultovi su pratili civilizacije snažnog patrijarhalnog kalupa u kojima se preovlađujuća sudbina žene poklapala sa sudbinom žene i majke. Tek u savremenom dobu, zahvaljujući najnaprednijim dostignućima društva i intelektualnim doprinosima na psihološkom, filozofskom i sociološkom polju, počelo se govoriti o samoopredeljenju i samoostvarenju žene bez obzira na biološko majčinstvo.
Žene bez djece i rodni stereotipi
Neizostavna razlika između biološke sposobnosti razmnožavanja muškaraca i žena istorijski je poistovećivala žensko sa majkom od davnina. Drevne politeističke religije, a još prije toga, drevna matrijarhalna društva razvila su složene i artikulisane kultove i obrede o ženskoj generativnosti. Velika Majka, shvaćena kao psihološki arhetip, našla je višestruke izraze u ženskim božanstvima koja su animirala panteon svake ljudske kulture. Od generativne majke potomstva, do majke shvaćene kao smenjivanje ciklusa prirode i dispenzera smrti i ponovnog rađanja za ljudska bića. Za drevne je, u stvari, trudnoća bila misteriozan događaj koliko i promjena godišnjih doba.
Ovi kultovi su pratili civilizacije snažnog patrijarhalnog kalupa u kojima se preovlađujuća sudbina žene poklapala sa sudbinom žene i majke. Tek u savremenom dobu, zahvaljujući najnaprednijim dostignućima društva i intelektualnim doprinosima na psihološkom, filozofskom i sociološkom polju, počelo se govoriti o samoopredeljenju i samoostvarenju žene bez obzira na biološko majčinstvo.
Ipak, rodni stereotipi i dalje opterećuju žene bez djece. Često se i same žene navode da razmišljaju o različitim stvarima kako bi se osjećale manje ili više ako ne slede put koji se za njih očekuje zdravo za gotovo.
Generativnost je evoluciona faza u odraslom životu svake žene
Generativnost je fundamentalna faza u psihosocijalnom razvoju i muškaraca i žena. Prije svega, Erik Erikson je to istakao. Opisujući evolucione faze životnog ciklusa, on je tvrdio da ovaj aspekt predstavlja fundamentalni evolucioni cilj u odraslom dobu.
Ali šta znači generativnost? To ne znači samo rađanje dece, niti je činjenica da se reprodukuje na biološkom nivou sama po sebi garancija da se taj cilj zaista i dostigao.
Generativnost je, čak i prije nego što je konkretan čin, u stvari mentalna postavka. To je sposobnost odraslih da investiraju u projekat koji prevazilazi lično i nečije lične interese. To znači prihvatanje da budete odgovorni i neophodni alati za rast i razvoj nečega ili nekog drugog osim sebe. Ovo se može izraziti u roditeljstvu. Ali i u davanju života drugačijem projektu, kao što je osnivanje udruženja ili kompanije, postajanje promoterima neke stvari, oživljavanje nečega što ranije nije postojalo čak ni na društvenom, ekonomskom ili umetničkom nivou i na šta je voljan posvete svoje postojanje.
U tom smislu, generativnost je evoluciona faza psihe odrasle osobe. Radi se o muškarcima ili ženama bez dece, roditeljima, parovima ili heteroseksualnim i homoseksualnim osobama. To je stanje uma. Ne svodi se na biološki čin.
Rodna ravnopravnost ne znači biti jednak
Naravno, žene moraju da se nose sa sopstvenom potencijalnom generativnošću na načine koji su različiti i svojstveni njihovom polu. Kakve god bile sudbine koje će ova dimenzija imati u njegovom individualnom životu.
Biološki podaci u ovom smislu prate zdrave i duboke razlike u psihi muškaraca i žena koje se moraju prepoznati, a ne izbegavati. Proizvodu svoje generativnosti čovjek pristupa kao spoljašnjem svedoku. U izvesnom smislu on „usvaja“ proizvod svog začeća tek nakon što ga žena hrani i proživljava kao dio sebe. Ovo stavlja muškarce i žene na dva veoma različita psihička nivoa. I bez obzira da li nameravamo da poštujemo generativnost psihe sa djecom ili drugim projektima, ova razlika između polova je suštinska tema. Svaka žena ne može pronaći dovoljne načine samoopredeljenja ako se prvo ne suoči sa sobom i duboko ne prihvati svoju neizbežnu različitost u sebi.
Prevod teksta: https://www.eticamente.net/73375/le-donne-senza-figli-non-sono-donne-a-meta.html
Prevod i obrada Ana Muratović - bebamur.com
Generativnost je evoluciona faza u odraslom životu svake žene
Generativnost je fundamentalna faza u psihosocijalnom razvoju i muškaraca i žena. Prije svega, Erik Erikson je to istakao. Opisujući evolucione faze životnog ciklusa, on je tvrdio da ovaj aspekt predstavlja fundamentalni evolucioni cilj u odraslom dobu.
Ali šta znači generativnost? To ne znači samo rađanje dece, niti je činjenica da se reprodukuje na biološkom nivou sama po sebi garancija da se taj cilj zaista i dostigao.
Generativnost je, čak i prije nego što je konkretan čin, u stvari mentalna postavka. To je sposobnost odraslih da investiraju u projekat koji prevazilazi lično i nečije lične interese. To znači prihvatanje da budete odgovorni i neophodni alati za rast i razvoj nečega ili nekog drugog osim sebe. Ovo se može izraziti u roditeljstvu. Ali i u davanju života drugačijem projektu, kao što je osnivanje udruženja ili kompanije, postajanje promoterima neke stvari, oživljavanje nečega što ranije nije postojalo čak ni na društvenom, ekonomskom ili umetničkom nivou i na šta je voljan posvete svoje postojanje.
U tom smislu, generativnost je evoluciona faza psihe odrasle osobe. Radi se o muškarcima ili ženama bez dece, roditeljima, parovima ili heteroseksualnim i homoseksualnim osobama. To je stanje uma. Ne svodi se na biološki čin.
Rodna ravnopravnost ne znači biti jednak
Naravno, žene moraju da se nose sa sopstvenom potencijalnom generativnošću na načine koji su različiti i svojstveni njihovom polu. Kakve god bile sudbine koje će ova dimenzija imati u njegovom individualnom životu.
Biološki podaci u ovom smislu prate zdrave i duboke razlike u psihi muškaraca i žena koje se moraju prepoznati, a ne izbegavati. Proizvodu svoje generativnosti čovjek pristupa kao spoljašnjem svedoku. U izvesnom smislu on „usvaja“ proizvod svog začeća tek nakon što ga žena hrani i proživljava kao dio sebe. Ovo stavlja muškarce i žene na dva veoma različita psihička nivoa. I bez obzira da li nameravamo da poštujemo generativnost psihe sa djecom ili drugim projektima, ova razlika između polova je suštinska tema. Svaka žena ne može pronaći dovoljne načine samoopredeljenja ako se prvo ne suoči sa sobom i duboko ne prihvati svoju neizbežnu različitost u sebi.
Prevod teksta: https://www.eticamente.net/73375/le-donne-senza-figli-non-sono-donne-a-meta.html
Prevod i obrada Ana Muratović - bebamur.com
